Roy Barreras vertelt over de drie jaar dat Gustavo Petro aan de macht was: "De regering had er voor iedereen moeten zijn; dat is niet gebeurd."

Roy Barreras was als voorzitter van het Congres degene die Gustavo Petro op 7 augustus 2022 beëdigde als de nieuwe president van Colombia. Die dag eiste hij dat de regering die hij hielp verkiezen, er voor iedereen zou zijn. Hij zei in een interview met EL TIEMPO, over de drie jaar van Petro's regering, dat dit niet is gebeurd.

De voormalige senator, die onlangs ambassadeur in Londen was, beweert dat er verkiezingen zullen komen, maar erkent dat sommige functionarissen onnodige geluiden laten horen die de uitvoerende macht niet ten goede komen. "Dit is Gustavo Petro's jaar", benadrukt hij.

Er waren twee gevoelens. Drie jaar geleden traden we aan als president Petro, en die zondag, 7 augustus, zei ik dat de regering die ik inaugureerde er moest zijn voor de 50, 60 miljoen Colombianen, voor iedereen, niet alleen voor degenen onder ons die gewonnen hadden. Ik zei ook dat er een verlangen naar verandering was dat vervuld moest worden, en dat de manier om dat te bereiken, zonder twijfel, de sociale hervormingen waren en zijn die in het Congres moesten worden doorgevoerd, met respect voor de instellingen. De grote paradox van iedereen die wil regeren, en ik zei dit drie jaar geleden al, is dat verandering moet worden bereikt zonder de instellingen te slopen. In het eerste jaar hebben we het goed gedaan, er werd vooruitgang geboekt in consensus, met een gevoel – dat moet worden herwonnen – van rust, van verandering, maar met stabiliteit.

Een zekere machteloosheid omdat we niet konden helpen. Maar uiteindelijk was het de beslissing van de president. Vanuit mijn liberaal-sociaaldemocratische standpunt steunden we een linkse president en vooral een basis die altijd genegeerd en onzichtbaar was gemaakt.

Het is niet zo dat Petro won omdat liberalen hem massaal steunden; het is dat liberale ideeën, die de geschiedenis van Colombia vormen, hem steunden. De ideeën van het liberaal progressivisme impliceren een regering voor iedereen, niet slechts voor één sector, respect voor privébezit, vrij ondernemerschap en instellingen; niet het afbreken van instellingen, maar het maken van verandering tot een overgang, een zorgvuldig, overeengekomen en gezamenlijk proces, omdat hervormingen mogelijk zijn. Alle hervormingen kunnen worden bereikt door middel van gesprek, discussie en dialoog.

Toen ik de toespraak die ik drie jaar geleden op het Bolívarplein hield, nog eens doornam, zag ik dat sommige elementen nog niet af waren. De belofte van verandering laat nog steeds op zich wachten en er zijn dingen die tot ontevredenheid hebben geleid. De regering moest er zijn en moet er zijn voor alle Colombianen. De enige vijanden zijn de criminelen die doden. Dat is niet gebeurd. Dat is de waarheid. Eén sector is geprivilegieerd en er is een discours ontstaan waarin andere sectoren vijanden zijn. Drie jaar geleden zei ik dat er geen sfeer in het Congres heerst als drugshandelaren doorgaan met moorden en afpersen. Om de mogelijkheid van wetgeving te creëren die hen onder controle kan brengen en voor de rechter kan brengen, moeten ze stoppen met moorden. Dat is niet gebeurd. Om dat te bereiken, moet de staat sterk en legitiem zijn, zich laten gelden en criminelen onderwerpen, nu meer dan ooit. Hun een weg naar onderwerping bieden, maar wat niet kan gebeuren, is dat de staat zich aan criminelen onderwerpt.

Het is niet goed. Een regering heeft helderheid en vastberadenheid nodig in de overtuiging dat sociale wonden geheeld moeten worden en dat het land rechtvaardiger moet zijn. Daarvoor is een team nodig. Als de spelers van het Colombiaanse nationale team met elkaar worstelen, verliezen we elke wedstrijd. Dat is niet goed. Een van de problemen voor volgend jaar, en een van de risico's waarvoor we waarschuwen, is dat sommige mensen rondom de president hem niet alleen negeren, zoals hij zelf heeft gezegd, maar ook onzekerheid, lawaai en angst creëren die het land of de president niet dienen. Ze versterken de waanideeën van de mensen aan de andere kant die scenario's van chaos en democratische catastrofes verkondigen die nooit zullen gebeuren. Er zullen verkiezingen komen; niemand zal breken met de democratie. President Petro zal het Congres niet sluiten, noch de media sluiten, noch overhaast grondwetgevende vergaderingen houden. Dat zal niet gebeuren. President Petro is al 35 jaar onderworpen aan de democratie via institutionele kanalen. Wat er zal gebeuren is dat er in het resterende jaar een enorme kans is om het goed te doen, als een paar stemmetjes daarbuiten ophouden met zich te laten horen.

Als je objectief kijkt, bereiden de meeste leiders van democratisch links zich voor op verkiezingen. Het land weet dit; het Historisch Pact bereidt zijn eigen referendum in oktober voor, waar een linkse kandidaat zal verschijnen die een breed front zal vormen met de deelname van liberale sectoren. Dat is democratie. Dus wat er wordt voorbereid, is een vreedzame democratische overdracht. U hebt gelijk; er zijn, zoals ik al zei, verkeerde, waanideeën die onnodig lawaai genereren. Daarom geloof ik dat dit Petro's jaar is, omdat het het jaar is waarin hij de kans heeft – en dat zal hij ook doen, daar ben ik zeker van – om zijn toewijding aan de democratie en de instellingen te bevestigen. En het is ook het jaar waarin hij de kans heeft om zijn belofte na te komen, deze te verwezenlijken, om nog verder te gaan in de verandering. Het is een cruciaal jaar als het team dat hem begeleidt, in plaats van waanideeën te twitteren, zich wijdt aan het werk.

Het kabinet is veranderd. Het was een eerste kabinet met enkele activisten die, gretig naar verandering, deze wilden tenietdoen. Alle hervormingen kunnen worden doorgevoerd, maar het zijn overgangen, en overgangen vereisen gesprek, methode, dialoog. Ze kunnen niet worden opgelegd. Dat is het resultaat. Door ze teniet te doen, duurden de hervormingen drie jaar, en we wachten nog steeds op de noodzakelijke hervorming van de gezondheidszorg. Maar er werden ook technici aangesteld door president Petro en andere mensen van liberale afkomst. Dat kabinet veranderde, en vervolgens namen de activistische stemmen toe, maar ik denk dat het in deze laatste fase opnieuw veranderde. En hoewel er activisten en enkele technici zijn, kwamen er ook enkele waanvoorstellingen naar boven. Dat helpt de president niet. De president weet dat dit zijn jaar is om goed af te sluiten en dat zijn enorme succes met de geschiedenis erin bestaat sociale verandering te bewerkstelligen en de sociale wond te helen, zodat het land zich binnen een jaar beter, rechtvaardiger en vreedzamer voelt; en niet met meer onzekerheid, meer angst.

Ik heb een doorlopend, liefdevol en respectvol gesprek met de president, ondanks onze ideologische en methodologische verschillen. Wat ik zou zeggen en wat ik tegen de president zeg, is wat ik net heb gedeeld. Dit is Petro's jaar, het jaar waarin hij zijn toewijding aan de instellingen zal bevestigen en het jaar waarin hij ervoor zal zorgen dat het veranderingsproces stabiel, vreedzaam en veilig blijft voor alle Colombianen. Dat is de uitdaging van dit jaar. Voor ieders gemoedsrust hebben de Colombiaanse instellingen altijd gezegevierd. Zolang we vasthouden aan de instellingen zonder onze vastberadenheid voor verandering te verliezen, zal Colombia steeds beter worden.

Regeringen die aantreden, moeten alle hervormingen die ze willen doorvoeren, vóór 15.00 uur op 7 augustus afgerond en bestudeerd hebben. Mensen bereiden zich niet alleen voor om verkiezingen te winnen, maar ook om te regeren. Je moet kennis en ervaring hebben. Op 7 augustus is er geen tijd om te leren. Ik zeg dit drie jaar na het aantreden van deze regering, omdat er veel tijd is verspild. Veel ministers, ongetwijfeld te goeder trouw, hadden hun huiswerk in het eerste jaar niet af en hebben de hervormingen niet op tijd ingediend om ze nu, in het afgelopen jaar, met grote moeite te presenteren. Ik vertrouw het Congres. Ik weet dat mijn collega's momenteel midden in het democratische verkiezingsproces zitten, en daarom zullen er verkiezingen zijn; zij zullen de tijd hebben om een aantal zaken door te voeren die het land nodig heeft.

Ik ben hier gekomen omdat ik de plicht heb om Colombia vooruit te helpen. Ik ben een optimist, maar we moeten hierheen komen om het land te verenigen. Ik weet hoe ik dat moet doen, en dat is mijn eerste taak. Daarnaast moeten we naar de Colombiaanse bevolking luisteren. Ik ga over een paar dagen op tournee door het hele land, omdat ik iets merkwaardigs wil ontdekken: er verschijnt graffiti met de tekst: "It's Roy."

Ik wil weten waarom, wie dat schrijft. Ik ga overal heen. Als arts kan geen enkele gewonde verder; eerst moeten de wonden genezen. Colombia heeft sociale wonden, wonden van haat. Alleen als Colombia verenigd is, kan het vooruit. Het kan niet gebeuren dat volgend jaar de ene helft van het land de andere helft verslaat. We moeten allemaal verenigd zijn, want Colombia staat voor enorme uitdagingen, maar ook voor enorme kansen.

Weet je wat ik zie? Stel je een poule voor met 75 kandidaten die aan elkaars haren trekken en elkaar verdringen. Het is een chaos in de poule, en maar weinigen denken na over het bereiken van het doel: Colombia helpen de problemen van de bevolking op te lossen. Wie springt er nu in een poule vol 75 mensen die elkaar in het gezicht slaan? Wat we hier nodig hebben, is een duidelijk pad naar de oplossing van de problemen van de bevolking, en dat doen we door naar de bevolking te luisteren. We zullen zien wat er op de middellange termijn gebeurt, waar we nuttig kunnen zijn om de wonden te helen en Colombia te verenigen. Colombianen weten dat ze op mij kunnen rekenen.